અમિત ત્રિવેદી

છોડીને જાય છે અવાવરું ઘર,
પછી બાંધ્યા કરે છે નિત નવું ઘર.

ખૂણે ખૂણે સ્મરણો બેઠાં છે,
કોણ હવે કરશે અહીં બોલતું ઘર.

સમજણનો દીવડો પાથરે ઉજાસ
વાટને સંકોર્યા પછી કેવું દોડતું ઘર

ભલે દીવાલોથી બાંધેલ છે નકક્ષા
ધબકતા શ્વાસોથી પછી વિસ્તરતું

-અમિત ત્રિવેદી

સ્વર : હર્ષા વૈદ્ય
સ્વરાંકન : કલ્પક ગાંધી

ફોરમની ગાંસડી લઈ ઉભી’ તી
ત્યાં તો ઝાકળે બારણાં ઢંઢોળ્યા
સામે આવી રતુમડા સૂરજે
ઝાકળના તોરણા ઝબોળ્યા

જાગેલા સપનાની વાતો કહું
ત્યાં તો ફોરમથી ફેલાતી વાત
સમીરની વાટ પકડી આગળ વધું
ત્યાં તો ઓચિંતી આવી કપાત
ને ખીલેલાં રંગીન ઉપવનમાં
ઉભરાતા સોંદર્ય ઝબોળ્યા

ખોબે ખોબે અમે અમ૨ત પીશું
ને પછી ઢોળશું દરિયો ઉપવનમાં
એકએક નવલી પંખુડી ખોલશે
બિડે લા ૨હસ્યો ઉપવનમાં
ને ખીલેલા રંગીન ૨હસ્યોમાં
લીલેરાં પોત ઝબોળ્યા.

-અમિત ત્રિવેદી

સ્વર : હર્ષા વૈદ્ય
સ્વરાંકન : કલ્પક ગાંધી

હોઠે  ચઢી    શબ્દો   બધા  પાછા  વળે
હૈયે   રહીને   એ   પછી  ત્યાં   ટળવળે

કાલે  હતું   એવું   બધું   ક્યાં   છે  હવે
જે પણ મળે છે સાવ   છીછરાં   નીકળે

ડગલા બધાં આડા  પડે   છે   શું    કરું
પીઠાં સુધી   આવી શકું  તો   એ   ફળે

જીવ   છે   બધે   ફરતો ફરે માની લઉં
ને   છેવટે એના જ   ઘરમાં   એ  મળે

મન પર ખરા ખોટા હિસાબ લખે  ખરાં
મેળવી શકે તાળો છતાં  એ   તો  છળે

– અમિત ત્રિવેદી

હું જે નથી  એ  તું  મને   થાવા  કહે
સંબંધ તો  એ  આકરો  લાગી  સહે

મારે  ખુલાસા આપવાના  હોય તો
ત્યાં  લાગણી સંબંધમાં  થાકી જશે

એવા  બધા સંબંધ  ત્યાં  તાજા  રહે
જ્યાં  એ  કરેલી  ભૂલને   ભૂલી  વહે

હું છું તેના કરતાં વધુ પૂર્ણતા   મળે
એવા બધા સબંધો ત્યાં તાજા હશે

શતરંજની  જેવા જ  સંબંધો  બધા
જેવી તમારી ચાલ  એવી  એ  ચલે

– અમિત ત્રિવેદી

શ્વાસની રટણા કરો છો તો એનું શું ?
મોતની ભ્રમણા કરો છો તો એનું શું ?

પ્રેમનો દોરો પરોવી   બાંધો   મણકા
ને પછી છણકા કરો છો તો એનું શું?

શું લખે   એ લેખ   વિધીના  કહી ને
રોજ સરવાળા કરો છો તો એનું શું?

આમ તો બોલો બધે ઈશ્વર  રહે  છે
ને પછી ભડકા કરો છો તો એનું  શું?

મીણ જેવી જાત લઈને તો ફરો  છો
ને પછી તણખા કરો છો તો એનું શું?

– અમિત ત્રિવેદી

કોઈ  હરતું  ફરતું   લાગે  છે  અહીં
યાદના   દીવા   બની   એ  તરવરે

પ્રેમમાં  ડૂબી   જતો    પાગલ  હવે
પગ  તળે   ભીનાશ  લાગે  તો  ડરે

તે  પછી  અંધાર  લાગે     આભમાં
એક   તારો   આંગણે  આવી  ખરે

તું  ઈશારે  વાત    સમજાવે   જતી
ભીતરે રણઝણ પછી રણકયા કરે

– અમિત ત્રિવેદી

સુખ મળે જયારે  મળે અનહદ  મળે ,
દુઃખ ભલે મળતાં  એની  સરહદ મળે

સ્વપ્ન  કડિયાએ  બધાં  જોયા હતાં,
ખોદતા એ  ઘર   નીચે અનહદ મળે

એ  સફરની   માત્ર  કલ્પના  હું  કરું ,
ને   પછી  ગીતો   મને   બેહદ   મળે

રોજ ત્યાં આવી  ન  જાણે  શું  થતું ?
જોઉં તો  ભીની  બધી સરહદ  મળે

એ   વળી   કેવું  બને  કે  તું   લખે –
એ કહાનીના જ  અંત સુખદ  મળે

– અમિત ત્રિવેદી

સ્વર : ઘ્વનિત જોશી

સ્વરાંકન : ઘ્વનિત જોશી

ગોળાકારે ફરતાં બે જણ, કોણ    આગળ કોણ  પાછળ ?
નાની મોટી ત્રિજ્યા હો ફર્ક પડેશું ? દુઃખની પાછળ સુખ

દુઃખ તો રૂ નો ઢગલો  મોટો, સુખની  પૂણી એમાં શોધું ,
હું  ચરખો  લઈને  જીવતર  કાંતુ, તું જો હો મારી સન્મુખ

ભવસાગરમાં  સુખ  ને  દુઃખના   મોજા  ઉછળતાં  ખુબ ,
હૈયે   રાખી  પંખી   હું   તો  ઉંચે   ઊડી   પામું   મનસુખ

જીવનપથ  આગળ  જતા  સુખ  દુઃખના બે ફાંટે ફંટાતો,
કોઈપણ ફાંટે ચાલ્યો  જા  અંતે  તો  ઈશ્વર  મળશે  ખુદ

ભણકારા  એવાં  વાગે  કે  સામે  દુઃખ  આવી  ઉભું  છે,
ઈશ્વર  પાસે  ઓચિંતો  દોડી જાઉં   તો ઈશ્વર પણ ચુપ

 
– અમિત ત્રિવેદી

લ્યો   સ્મરણ  પાછા મનની ભીંતે આવી લટકયા,
પ્રસંગો   વારાફરતી   આવી   ઘરમાં    સચવાયા

જીવનપથ   પર   દુ:ખો   છોને   ચોકીદારી કરતાં,
સુખ   ધીરે   પગલે   આવી  મન મૂકીને ચહેરાયા

તારા   ને    મારા   સંબંધો     લોકોમાં    ચર્ચાયા
શબ્દો   ઓળખની   સરહદ ઓળંગીને પડઘાયા

દરવાજા  બંધ    કરીને    પોતે   અંદરથી   ઘૂંટાય
ભીંતે  લીલાં  તોરણ  ત્યાં  મૂંઝારો થઈને લટકયા

માણસોની વચ્ચે માણસ જીવતો એકલતા લઈને,
ખાલીપા   ટેવવશ    પંપાળી   ખોટા  એ   રૂંધાયા

– અમિત ત્રિવેદી